ฉะนั้นในส่วนของกระบวนการที่เรานั้นจะเข้าใจในสัจจะตัวนี้ของคุณค่าทางด้านของศิลปะ มันเพิ่งจะได้เกิดมาเมื่อไม่นานแต่เราเองก็จะต้องยอมรับว่า ตัวเราเองนั้นก้ยังหวั่นไหวกันมาตลอดเพราะว่ามันจะไม่มีใครนั้นที่จะเข้ามาสอนเราในส่วนของเรื่องพวกนี้ในระบบของการศึกษานั้นเราจะโพกัสในสิ่งที่มันเป็นเรื่องของอาชีพและในความสำเร็จที่มันอยู่ภายนอกมากกว่าที่เรานั้นที่จะมาค้นหาคุณค่าของความหมายและคุณค่าในตัวเองและเขาก็ได้สอนในเรื่องของมูลค่าว่าในส่วนของสังคมนั้นให้มูลค่าอะไรเราบ้างและในส่วนของเป้าหมายนั้นเราจะไปถึงมันได้อย่างไร
มูลค่า คุณค่า
คือมันใช้มันจะต้องใช้เศรษฐศษสตร์เพื่อที่จะเป็นตัวกำหนดในส่วนของความสำเร็จและมันก็ไม่ได้เป็นธรรมชาติมันไม่ใช่ธรรมชาติของศษสตร์ศิลปะแต่จะถามว่าผิดมั้ยมันไม่ผิดแต่มันก็ไม่ใช่ประเด็นแรกและตัวเราเองก็จะต้องเข้าใจความธรรมชาติของศษสตร์นั้นมันเสียก่อนซึ่งมันเหมือนเป็นการสร้างนิยามหรือในข้อกำจัดความที่เราไม่เข้าใจในส่วนที่มันเป็นธรรมชาติของศาสตร์ต่างๆนั้นๆแต่เราเองก็ไม่ได้ปฏิเสธในส่วนเรื่องของอาชีพและในส่วนเรื่องของรายได้แต่มันก็ยังไม่ใช่ประเด็นหลักและเราเอง
ก็จะต้องแยกมันให้ออกเพราะมันในส่วนตรงนั้นเองและไม่ว่าคุณเองจะสอนเขาหรือคุณเองไม่สอนเขาซึ่งโดยทางธรรมชาติแล้วในลักษณะของมนุษย์นั้นสามารถที่จะหากินเองได้อยู่แล้วและสำหรับในการเลี้ยงชีพนั้นผมกลับมองเห็นว่ามันไม่ใช่เรื่องที่ใหญ่อะไรเลยซึ่งเป็นขอทานก็ได้และเป็นขอทานมันก็ยังเป็นศิลปินก็ได้ซึ่งมันจะเป็นศิลปินแบบไหนมันก็เป็นศิลปินแบบขอทานหรือไม่อาจจะเป็นพระ พระเองก็ยังเป็นศิลปินได้เช่นกัน คือ ศิลปินนั้นในที่ตรงนนี้มันไม่ใช่ความหมายของคำว่าเขียนรูปแต่นั้นมันหมายความว่าจะต้องใช้ชีวิตแบบอย่างที่มีความสุขและจะใช้ชีวิตอย่างที่จะเข้าใจ
ส่วนของชีวิตและก็ในส่วนของการที่จะเข้าไปช่วยเหือลคนอื่นแล้วถ้าหากว่าวันหนึ่งคุณนั้นได้เป็นเศรษฐีแล้วตัวคุณเองเกิดการเห็นแก่ตัวและไม่เคยที่จะมีความคิดว่าจะช่วยเหลือสังคมนั้นผมว่าว่าก็ไม่ได้เกิดประโยช์อะไรไม่ได้creativeอะไรทั้งนั้นตัวของผมเองพยายามที่จะไม่พูดถึงที่มันเกี่ยวข้องกับศิลปะหรือในฐานะเทคนิคฉะนั้นเนี่ยตัวของผมเองนั้นผมอยากขยายนิยามในส่วนของศิลปะว่ามนุษย์ทุกคนนั้นก็สามารถที่จะเป็นศิลปินได้เช่นกันและทุกคนก็ทำงานศิลปะอยู่คือการใช้ชีวิตอย่างมีคุณค่าอย่างมีความสุขและเข้าใจชีวิตและนี่คือศิลปะที่มากกว่าศิลปะอีก
