ข้อคิดจากอ.เฉลิมชัย โฆษิตพิพัฒน์
ความหมายของศิลปะคืออะไร ข้อคิดจาก อ.เฉลิมชัย โฆษิตพิพัฒน์
คุณรู้หรือไม่ว่าผมเกิดที่หมู่บ้านหลังเล็กๆที่ไฟฟ้าก็ไม่มีนานๆก็จะเห็นรถวิ่งผ่านที่หน้าบ้านคันหนึ่งผมชอบวาดรูปตั้งแต่เด็กๆผมไม่รู้หรอกว่าการวาดรูปนั้นมันจะทำให้รวยได้ไม่รู้เรื่องแต่เพราะผมชอบผมไม่เคยเปลี่ยนแปรงในการที่จะไปทำอย่างอื่นเมื่อตอนเด็กนั้นจึงมุงมั่นว่าสิ่งที่ผมทำนั้นคือผมชอบมากที่สุดจะได้เงินหรือไม่ได้เงินนั้นผมไม่เคยสนผมวาดรูปแบบนี้ผมจะไปรับจ้างทุกที่จะอยู่ได้หรือไม่ได้ผมไม่รู้นั่นมันคือตอนเด็กโลกมันไม่ได้กว้างแต่มันมีความรักและมุงมั่นเริ่มจากการตื่นที่จะเรียนรู้และไม่เบียดเบียนและเปลี่ยนแปรง
เมื่อผมได้ย้ายเข้าไปอยู่ในเมืองโลกของผมนั้นมันก็กว้างขึ้นมีไฟฟ้ามีโรงหนังมีอะไรขึ้นมาผมเริ่มมีหนังสือมีอะไรให้ผมดูเยอะแยะไปหมดผมเริ่มเรียนรู้ผมเป็นนักศึกษาผมยากเหนือกว่าคนอื่นที่เหนือกว่ามันเป็นความดกดันเมื่อผมเป็นเด็กเพราะ พ่อ แม่ ผมยากจนข้างบ้านเหยียดหยามผมดังนั้นผมเติบโตขึ้นมาจากความคิดในการวิเคราะห์ชีวิตของผู้อื่น
ทำไมชีวิตมันถึงแตกต่างผมไม่มีรวยและไม่มีจนทำไมบ้านนู้นดูจนจังทำไมบ้านนี้ดูรวยจังเมื่อคุณอยู่ในโลกมนุษย์นี้บนโลกมนุษย์นั้นมันมีชนชั้นมากมายมนษย์มันมีรูปแบบแผนของความคิดที่แตกต่างแต่มนุษย์กระจอกอย่างผมที่มาจากสังคมที่กระจอกที่สุดที่ผมวาดรูปเก่งแล้วคุณเองจะคิดว่าผมนั้นจะยิ่งใหญ่ได้อย่างไรต่อให้ผมวาดรูปเก่ากว่านี้เป็นล้านเท่าแต่ผมไม่เรียนรู้อะไรเลยคุณว่าผมจะมีความสุขอย่างไรคุณเข้าใจหรือป่าวดังนั้นซึ่งที่ผมเรียนรู้มากที่สุดยิ่งกว่าการวาดรูปก็คือการเรียนรู้สิ่งที่ผมไม่รู้และถ้าคุณนั้นอยากจะเป็นศิลปินใหญ่ที่สุดในประเทศตัวคุณเองนั้น
มีองค์ประกอบอะไรบ้างที่สมควรจะทำห้าคุณได้ฝึกฝนและได้เรียนรู้มีตัวอย่างในศิลปินในประเทศไทยที่คุณนั้นเรียนรู้และมีใครบ้างที่เก่งที่สุดและคุณศึกษามันแยกมันออกมาเป็นชิ้นๆว่าสิ่งใดที่มันเป็นองค์ประกอบที่ทำให้มันยิ่งใหญ่ได้สิ่งใดที่เป็นองค์ประกอบที่ทำให้มันไม่ยิ่งใหญ่อย่างที่คุณคิดสูงสุดที่น่าจะเป็นได้คุณขาดอะไรศิลปินคนนั้นขาดอะไรก่อนตายจะต้องสร้างสิ่งที่ยิ่งใหญ่ให้กับประเทศชาติในระดับโลกให้ได้ฝรั่งที่ผมไปดูมาในทุกที่ผมต้องการเพราะผมต้องการดังมีชื่อเสียงผมต้องเสียสละก่อนผมต้องรู้ก่อนผมไม่ต้องการรวยเดี๋ยวนี้แต่ผมจะรวยในวันข้างหน้าเสียสละก่อนและอีกเดี๋ญวคุณจะต้องรวยแน่